Przystań

Projekt przystani plażowej - mariny sztrandującej na plaży.

W żeglarstwie plażowym istotnym elementem jest łatwość dostarczenia łódki nad brzeg morza. Z doświadczenia szkutniczego kolegów biorących udział z zlotach polinezyjskich łodzi proa najlżejsze łódki ważą w całości ok. 60kg, a najcięższe ok. 200kg. Kadłub główny tych najlżejszych może ważyć 40kg. Zakładając, że zmontujemy łódkę bezpośrednio nad brzegiem to doniesienie 40 kilogramów długich na 5 metrów nie jest wygodne. Dlatego pomocna w rozwoju żeglarstwa plażowego byłaby budowa przystani plażowej, mariny sztrandującej. Budowa może nie jest właściwym określeniem. Mówić powinniśmy o wyznaczeniu miejsca pod przystań plażową. Jej podstawowym elementem byłby legalny dojazd pod wewnętrzną krawędź wydmy samochodem, którym przywieźlibyśmy elementy łódki oraz w jakiejkolwiek formie pomost, slip zwijany lub stały, po którym cięższe łódki można by dowieść na wózkach podłodziowych nad brzeg morza.

W tym miescu dotykamy tematu urzędu.
W Polsce tzw nadmorskim pasem technicznym, czyli plażą i wydmą, zarządzają dzieląc się kompetencjami Urząd Morski oraz właściwa gmina, często za pośrednictwem ośrodków sportu i rekreacji. Bez przychylności tych instytucji nie ma mowy o budowie przystani plażowych.

Próby zainteresowania różnych osób i instytucji tematem budowy przystani plażowej i żeglarstwa plażowego powoli odnoszą skutek. Zacząłem w roku 2009 od listu do miesięcznika Żagle. Później temat krzepł, wybudowałem swoje proa i stwierdziłem, że warto ponownie zawalczyć. Z 28 gmin nadmorskich, do których wysłałem listy opisujące żeglarstwo plażowe odpowiedziało 7 (wrzesień 2013r.). Wydźwięk odpowiedzi jest pozytywny i otwarty, choć jak się spodziewałem pojawia się problem finansów.
Portal Trojmiasto.pl zamieścił artykuł "Żeglarstwo dla każdego, czyli z... plaży", w którym opisuje tę formę rekreacji. Zauważalne jest też zainteresowanie gdańskiego MOSIRu. Po rozmowach w 2013 roku powstała koncepcja wybudowania takiej przystani w Gdańsku Jelitkowie. W roku 2014 przystań powstała na wyskokości wejścia na plażę nr 63. Jest to druga w Trójmieście przystań plażowa, po pierwszej funkcjonującej w Sopocie przy SKŻ Ergo Hestia.

Próbowałem swoich sił w Budżecie Obywatelskim 2014 w Gdańsku gdzie przedstawiłem projekt przystani plażowej w Brzeźnie w Parku Haffnera. Niestety czynniki formalne, czyli to że plaża jest działką SKARBU PAŃSTWA, spowodowały że projekt nie został zakwalifikowany do Budżetu Obywatelskiego. W międzyczasie Miasto Gdańsk ogłosiło opracowanie koncepcji "Budowa infrastruktury plażowej w Gdańsku". Odpowiedziało 9 podmiotów na ogłoszoną koncepcję. Temat będę obserwował i poinformuję o zachodzących zmianach.

W maju 2014 roku udało się zainteresować Związek Miast i Gmin Morskich, aby firmował zgłoszenie wniosku o dofinansowanie ze środków unijnych w rozdaniu 2014-2020 w Urzędzie Marszałkowskim w Gdańsku.
Projekt dotyczyć ma budowy sieci przystani plażowych w dziesieciu gminach nadmorskich leżących nad Zatoką Gdańską.

Portal Trójmiasto kolejny raz zamieścił artykuł o żeglarstwie plażowym i kolejnych etapach rozwijania się tej idei.

Co z tego wyjdzie czas pokaże.

Zbierając sugestie kolegów w forum żeglarskiego oraz z grupy facebookowej Towaligowie wyłania się poniższy wygląd przystani plażowej:

1. legalny, dostępny dojazd pod wewętrzną krawędź wydmy plaży pojazdem mechanicznym,
2. slip, najlepiej betonowy, w ostateczności drewniany położony na plaży, po którym można by przetoczyć łódki na przyczepkach podłodziowych lub gdyby było to zezwolone, podjazd samochodem z przyczepą nad brzeg morza,
3. wyciągarka ręczna, kołowrót, który umożliwiłby wciągnięcie łódek na brzeg,
4. wysoki maszt z charakterystyczną dla przystani dużą flagą,
5. parking,
6. kemping przyległy do wydm w przypadku rajdów wzdłuż wybrzeża, altana piknikowa, zaplecze sanitarne, wyznaczone miejsce na ognisko,
7. kosze na śmieci,
8. zamykane boksy, strzeżenie łódek, ogrodzenie przystani,
9. dla motorowodniaków oznaczony tor wodny zgodny z wytycznymi Urzędu Morskiego,
10. wypożyczalnia łódek proa, kajaków morskich, katamaranów,
11. duża miękka boja cumownicza umieszczona przed przybojem,
12. instrukcja wzywania pomocy WOPR,
13. lokalna komercyjna pomoc ratowników (pomoc w postawieniu łódki za 50zł, a nie 3000 jak w przypadku SAR,
14. krótki opis tematu żeglarstwa plażowego w celu wprowadzenia w temat większej liczby pasjonatów.

Oczywiście rozwój przystani plażowej mógłby odbywać się etapami. W pierwszej fazie wystarczy skoncentrować się na dwóch pierwszych punktach.

Ewolucyjnym krokiem projektu przystani plażowej byłoby stworzenie sieci takich przystani wzdłuż całego polskiego wybrzeża.

W pierwszym kroku przystanie mogą powstawać w większych ośrodkach plażowych czy miejskich. To tam na plażach wypoczywają turyści lub są tam mieszkańcy, którzy chcieliby spędzać czas w innej formie aktywnej rekreacji. Gdy takie ośrodki okrzepną pojawić się może ochota podróżowania od jednego ośrodka do drugiego. Przybierze ona formę podobną do tej, jaka ma miejsce podczas spływów kajakowych, kiedy po kilkunastu kilometrach wiosłowania biwakujemy nad brzegiem rzeki. Mając za zaplecze przystanie plażowe można by żeglować wzdłuż brzegu Bałtyku. W przystaniach z biegiem czasu mogą pojawiać się dodatkowe usługi i zwiększać się może standard ich świadczenia. Wszystko może odbywać się etapami.

To wszystko może doprowadzić, że stojąc na plaży i patrząc w dal nie zobaczymy pustki lecz masę kolorowych żagli łódek proa.

Marzy mi się, aby na naszych plażach było tak samo kolorowo na na Filipinach podczas Paraw Regatta.

Trzymajcie za to kciuki, aby na naszych plażach zagościły bałtyckie proa i inne żaglówki plażowe. A plaża nie służyła wyłącznie do opalania i spacerów, ale aby plaża stała się naszą przystanią.